In het betreffende ziekenhuis is het op meerdere afdelingen niet prettig om te werken. Er is sprake van een decentrale divisiestructuur. Deze keuze is ooit gemaakt omdat er betere zorg kan worden verleend, maar het leidde al vrij snel naar een hiërarchische structuur en verzuiling.
De divisies zijn nu vooral op zichzelf gericht. Hierdoor zijn het bestuur, de afdelingshoofden of ander medisch personeel moeilijk benaderbaar. Fouten melden doe je niet zomaar. Als er zaken zijn misgegaan moet een medewerker eerst naar de leidinggevende toestappen. Daarna wordt dit opgeschaald naar de interne calamiteitencommissie. Die geeft een ernstige melding weer direct door aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ).
Verder klagen veel medewerkers al langere tijd dat zij meer afgerekend worden op verantwoordingslijstjes dan op de zorg die in specifieke gevallen nodig is. Op een gegeven moment overlijden er na een aantal operaties twee patiënten. Deze worden niet gemeld bij de Inspectie. Medewerkers durven hun mond niet open te doen. Op een ochtend sta je bij het koffiezetapparaat en je vangt een gesprek op waaruit je kunt opmaken wat er precies aan de hand is. Uit angst voor consequenties wordt aan je gevraagd om je mond te houden.